элдэв

сүүлийн үед гэр--ажилын өрөө /юмаа бичдэг өрөө.зураг дээрхи./ 2 ын хооронд амидрал өрнөөстэй..гэрээсээ цухуйхгүй амар байноо...өглөө босч ирээд нүдээ аниастайгаар нормны 2 toast оо идэж 2 аяга кофегоо уучаад нүүрээ ч угаахгүй шууд ажилын өрөө луугаа..тэгээд тэр чигээрээ өдөр нь сургуулийн кафэтэри орж хоол идээд байгаашд..намайг хэн л харав гэж гсн маягтай..ядаж байхад манай сургуули хавиар нүд баясгачихаар олигтой залуу ч бхгүй юм...тэгсэнээ ах лаг, Шинжүкү орохдоо усанд орж аваад , үс мүсээ ваксдаж максдаад бгаа байхгүй юу..гэгэ.. манай энэ хавиар жоохон хүүхэд мүүхэд бдгүй нь аз юм даа...намайг тийм байдалдаа явж байвал айж цочиж хачин юм болно биз..

гүрийж байгаад дараа жил дипломоо гардчих санаатай..тэхгүй бол энэ чигээрээ сэгсийгээд насыг барахнээ..ядахнаа ажил хийж хэд гурван төгрөг олий..ганц улаан дээлээ ч солий..

сүүлийн үед Скотт фицжэралдын тэргүүн туршлагаас хэрэгжүүлээстэй..өдөрт ширээнийхээ өмнө заавал 2 цаг сууж сурч бгаа..магадгүй гараас чини юм гарахгүй ч байж магад..нэг ч өгүүлбэр бичиж чадахгүй байж магад..гэхдээ л 2 цаг заавал сууна.. гэж байгаа..эхэндээ хэцүү байсан ..сүүлдээ ч сурч байна доо..заримдаа айхтар онгод ороод овоо хэдэн хуудас юм биччидий..зарим үед толгой хов хоосон , хоосон хана ширтэж суугаад「мэдрэлмаа」 болно..фицжэралд гснээс сүүлийн үед Гяцби г дахин дахин уншаад ...хөөрхий Гяцби....20 хэдхэн насандаа яаж тийм өгүүлбэрүүдийг бичиж чадаж байнаа??үнэхээр биширмээр..өгүүлбэрүүд нь өөрийн хэмнэл ритмтэй.өөрийн өнгө үнэртэй..хаанаас нь ч харсан танигдахаар..

In my younger and more vulnerable years my father gave me some advice that I’ve been turning over in my mind ever since.
“Whenever you feel like criticizing any one,” he told me, “just remember that all the people in this world haven’t had the advantages that you’ve had.”
He didn’t say any more, but we’ve always been unusually communicative in a reserved way, and I understood that he meant a great deal more than that. In consequence, I’m inclined to reserve all judgments, a habit that has opened up many curious natures to me and also made me the victim of not a few veteran bores. The abnormal mind is quick to detect and attach itself to this quality when it appears in a normal person, and so it came about that in college I was unjustly accused of being a politician, because I was privy to the secret griefs of wild, unknown men. Most of the confidences were unsought—frequently I have feigned sleep, preoccupation, or a hostile levity when I realized by some unmistakable sign that an intimate revelation was quivering on the horizon; for the intimate revelations of young men, or at least the terms in which they express them, are usually plagiaristic and marred by obvious suppressions. Reserving judgments is a matter of infinite hope. I am still a little afraid of missing something if I forget that, as my father snobbishly suggested, and I snobbishly repeat, a sense of the fundamental decencies is parcelled out unequally at birth.

эцэст нь огт хамаагүй нэг зураг.өнөөдөр нэг танилын маань өдрийн тэмдэглэл дээр байна..Парист, нэгэн сурталчилгааны хуудасны зураг болтой..юу гэж бичсэнийг нь франц хэл мэдкү тул ямар ч вэрс алга..бодвол та манай орыг аваарай..бид таны найдвартай түнш ..л гэж бгаа байх даа..:)