humuus

хэд хоног эдний нэг яаман дээр халтуурны ажил хийв..хаа газрын төрийн албан хаагчид гэж адил юм доо..ажил хийж бгаа хүнгүй..нэг л их цайлж, хов жив ,амбиц ярьсан улсууд..яаж япон улс нь дампуурчилгүй яваад бдаг юм...:)

мэдээж ажилаа үнэнчээр яс цав хийж байгаа хүмүүс бий..япон монгол гэлтгүй хаа сайгүй ийм хэдхээн хүмүүсийн нуруун дээр л тогтдог юм шиг..100 хүн байлаа гэхэд за нэг 10 хүн нь санаачлагатай сайн ажилтан ,30 хувь нь ердийн гүйцэтгэгч, бусад нь хийдүүлэгч..г.м ...

дээр нэг удаа монголоос том босс(шар дээлтэй хүн)ирээд тэр хүнийг дагаж 80 амитан ирэвээ..би нэг жижиг гарын орчуулганд явсан юм..тэгсэн ихэнхи хүмүүс нь энд сурдаг хүүхдээ эргэх,машин ачуулах, шоппинг хийх гээд өчнөөн завгүй хүмүүс ...төрийн айлчлалаар ирсэн байж..тэр дунд ганц 2 хоон хүн гадаад яамны Луузан гуай энэ тэр,үнэхээр гайхамшигтай дипломат хүмүүс..тэр ажилыг бол тачигнатал нь хийж бгаа юм чинь..урамтай...энд ч нэг японтой цаг тохироо л, тэнд ч нэг хүнтэй бичиг цаас солилцоо л...аймаар ажил хэрэгч..

японуудтай хамт ажил хийхэд хамгийн хэцүү юм нь юу гэвэл нэгнийхээ улыг шагайж муу хэлэх асар дуртай..сайхан зантайсан эрчүүд үдийн хоолонд хамт оронгоо бусдыгаа муулаад унана..хүүхнүүд бол мэдээж ойлгомжтой...орой энэ тэнд бөөнөөрөө сууж байгаа сарариман(бизнэсмэн) ууд болоод OL нарын ярианы гол сэдэв нь ажилын газрынх нь хэн нэгэн зэвүүн баагий байх жишээтэй....сэстрээс ихтэй нийгэм болохоор тэгж гадагшлуулдаг юм шиг бгаа юм..магадгүй өрсөлдөөн ихтэй болохоор ингэж нэгнийхээ бөгсийг ухдаг биз..өнөөдөр чи амжиж цаад хүнээ зодохгүй бол маргааш чиний ээлж гэх маягтай...

мэдээж монголд ч гсн энэ асуудал(ер нь хүмүүс бөөгнөрөөд нийгэмшиж амидарч буй газар)бгаа л даа..тэхдээ л японууд арай дэндүү нэгнийгээ муулна.. ямар сайндаа би тэнд 4,5 хан хоног ажил хийчээд хэн нь хэнтэйгээ таардаггүй..хэн нь хэд гэрлэсэн.хэн нь ямар НО тойг мэдээд гараад ирэхэв дээ...