fuuuuuuuuuu............

арайхийж бичсэн ажилбараа нэг сэтгүүлд хүлээлгэж өгч санаа амрав..миний хайнга хэнэггүй зан, японуудын нарийн няхуур зан дэндээд 5 удаа эхээ явуулж байж хүлээж авсан гээд бод доо..файлаа pdf болгоод , 3 хувилбараар явуулах бсан юм..би эхний удаа тэр зааврыг нь уншилгүй ганц хувилбар явуулсанаас эхлээд 5 удаа алдаатай байна гэж буцаагдав..эхлээд ч овоо дахин дахин төвөг удсанд уучлаарай маягийн мэйл хавсаргаж байсанаа сүүлдээ хэлэх үггүй болоод чимээгүйхэн шиг л явуулдаг болов..цэг таслалаас авахуулаад шалгахгүй юм алгаа...уул нь би хэрдээ л дахин дахин шалгаж бгаа явуулж бгаа бхгүй ю..сүүлдээ ч бүр залхаад ..болих л гүй юу...гэж бодоод явуулахаа болидийм уу гэснээ өөрөө л хохирох болохоор гүрийсээр байж арайхийж ард нь гарав.хамгийн сүүлд хариуцсан хүн рүү нь утсаар яриад панаалтай гаар уучлалт хүсээд нэг юм дуусав..фүү........одоо дахиад нэг байгаа..тэрийг бодохоос л монгол руу зугтаамаар санагдаж байн шө..хаяад монгол руу харичихсан сэнпай гийнхаа сэтгэл санааг одоо л нэг юм ойлгож байна..:)бас л хүнд гар шүү..араас нь багш нар хөөцөлдөөд байхгүй.тэр чигээрээ алга болцсийшдэ..кк.монголд нэг ОУБ д ажиллаад бужигнуулж бгаа сурагтай..

гснээд сүүлийн үед 「монгол руу явмаар сэдэл」байнга толгойд эргэлдээстэй..манайх нээрээ гомдмоор үнэтэй юмаа..хажуу талын хятад , мятад оюутнууд 300,400 д багтаагаа л гэртээ харичаад байх юм..гэтэл монгол дор хаяж 1000 бээшд..хммм..энэ долоо хоногт нэг тийш шурхийгээд/ особү гээс зэээлэв/ ирэх санааатай..хаашаа шурхийхээ шийдээгүй л байна..Том хотуудаас Нагоя орж үзээгүй..тийшээ халит очиж гудамж мээтэрлэж бгаад ирдийм уу гэж санагдаж байх юм..